مقایسه رقابتی
هنگامی که صحبت از اسکن کردن بارکدها به میان می آید، اساسا دو نوع بارکد خوان وجود دارد: اسکنر لیزری 1D (یک بعدی) و اسکنر تصویربرداری 2D (دو بعدی). بارکد خوان های لیزری احتمالا آشناترین نوع برای مصرف کنندگان هستند. وقتی اسکن شدن یک بارکد را تصور میکنید، احتمالا یک اسکنر لیزری را در ذهن خود تصور خواهید کرد. تقریبا هر فروشگاه خرده فروشی یا فروشگاه بزرگ، چندین دهه است که از اسکنرهای لیزری استفاده می کنند.
چندین سال پیش، اسکنرهای لیزری با تصویربردارهای 2D جایگزین شدند و سرعت اسکن سریعتر شد. اما به چه علت؟ به این دلیل که اسکنر لیزری محدود به اسکن بارکدهای 1D (“خطی”) است. در حالی که تصویربردارهای 2D می توانند هر دو بارکد 1D و 2D را اسکن کنند.
با بارکدهای 2D، تولید کنندگان می توانند اطلاعات زیادی را در بارکدها بگنجانند و در نتیجه اسکن بارکدها برای کاربرانی که از برنامه های جدید استفاده میکنند جذابتر خواهد بود. مهمتر از همه، این بارکدهای 2D به صورت موبایل بارکدها نیز درآمده اند و برای بلیط ها، شناسه ها، کوپن ها و غیره استفاده می شوند. چرا که توسط گوشی های هوشمند مصرف کنندگان قابل اسکن هستند. بارکد خوان لیزری نمی تواند بارکدهای اسکن موبایل را اسکن کند، اما بارکد خوان تصویر برداری این قابلیت را دارد.
همچنین، با افزایش استفاده از گوشی های هوشمند، بازار به طور ناگهانی پر از گوشی هایی شده است که دوربین های داخلی آنها می تواند به عنوان یک بارکد خوان دو بعدی عمل کنند. در حال حاضر فروشگاههای اپلیکیشن حاوی تعداد زیادی از اپلیکیشن ها برای اسکن بارکدهای تک بعدی و دو بعدی هستند. برنامه هایی مانند CodeREADr به شدت روی تکنولوژی 1D و 2D در سطح سازمانی، سرمایه گذاری کرده اند و در نتیجه موتورهای اسکن بسیار سریعی دارند که دارای قابلیت اسکن با دقت بالا هستند.
بارکد چیست؟
بارکدها طوری طراحی شده اند که با چشم غیر مسلح قابل خواندن نیستند و نیاز به رمزگشایی دارند تا خوانده شوند. بارکد ها روش خاصی برای ارائه داده ها هستند. هر بارکد را می توانید به عنوان یک فونت در نظر بگیرید. هر قسمت از “تصویر” بارکد مربوط به یک کاراکتر است. بارکدهای 1D استاندارد همان طور که از اسمشان پیداست به طور معمول از یکسری میله تشکیل شده اند. میله های سیاه نشان دهنده کارکترها است و فضای سفید بین آنها نشان می دهد که کاراکترها در کجا پایان می یابند و مجددا از کجا شروع می شوند. بارکدهای تک بعدی گاهی اوقات دارای تعداد مشخصی از کاراکترها هستند و برای اندازه آنها محدودیت هایی وجود دارد.
بارکدهایدو بعدی یا 2D، مانند کدهای QR، از یک ساختار بسیار مشابه تشکیل شده اند. در این مورد، شکل کدها از عناصری (پیکسلهای بزرگ) ساخته شده است که بر اساس کاراکترهای موجود در مقادیر کد تنظیم می شوند. داده های ارائه شده توسط بارکد 2D می تواند به همان اندازهای که مورد نیاز است ساده یا پیچیده باشد. همچنین اندازه بارکدهای 2D قابل تنظیم بوده و می توانند به اندازه مورد نیاز بزرگ یا کوچک شوند. یک بارکد 2D فقط می تواند تعداد کاراکترهای خاصی داشته باشد، مثلا 1234 یا 1000 کاراکتر و یا تعداد بیشتر. این بارکدها از هر زاویه معقول، قابل خواندن هستند.
اسکن نمودن بارکد های 1D و 2D
بارکد خوان لیزری برای خواندن یک بارکد روی آن نور لیزر منتشر کرده و سپس آنچه را که منعکس شده است، می خواند. یک بارکد استاندارد 1D، با شناسایی میلههای تاریک در مقابل فاصله های بین میله ها خوانده می شود. این فرآیند نیاز به این دارد که بارکدهای 1D از زوایای محدود اسکن شوند. همچنین، یک بارکدخوان لیزری نمی تواند یک بارکد 2D یا کد QR را بخواند. همچنین نمی تواند بارکد را از روی صفحه نمایش یک گوشی هوشمند یا یک صفحه نمایش نوری بخواند.
بارکد دو بعدی می تواند بسیار پیچیده تر از بارکدهای تک بعدی باشد. یک تصویرگر 2D ، تصویر را رمزگشایی کرده و اصطلاحا “می خواند” و آن را به طور مستقیم از روی تصویر ترجمه می نماید و دانستیم که بارکدهای 2D از هر زاویه منطقی قابل اسکن هستند. همچنین، یک تصویرگر 2D می تواند هر دو نوع بارکد 1D و 2D را بخواند، از جمله کدهای QR. ضمن اینکه به راحتی می تواند بارکدها را از روی صفحه نمایش گوشیهای هوشمند خوانده و رمزگشایی کند.
با توجه به این صحبتها از نظر شما کدامیک بهتر است؟ تصویرگرهای 2D قادر به اسکن انواع بسیاری از بارکد ها هستند و دقت بیشتری را ارائه می دهند، اما هزینه آنها از اسکنرهای لیزری بیشتر است. برای تعیین نوع بارکد خوانی که می خواهید از آن استفاده کنید، باید ابتدا بدانید که کدام نوع بارکد باید اسکن شود. این امر به شما این امکان را می دهد که تکنولوژی متناسب با کار خود را برای اسکن بارکدها انتخاب نمایید.